|
سناریوی اول: ایران به برنامه غنی سازی اورانیوم ادامه می دهد، شورای امنیت سازمان ملل متحد اعتبار تحریمات نمادین را حفظ می کند، آمریکا و اتحادیه اروپا به سیاست توقف همکاری با ایران (تحریمات یکجانبه) ادامه می دهند. در این صورت بُرد با روسیه و چین و تمامی سایرینی است که روابط اقتصادی با ایران را توسعه می دهند و در عین حال به مندرجات تحریمات سازمان ملل عمل می کنند.
سناریوی دوم: آمریکا ضربات موشکی محدودی به ایران وارد می کند، تهران بدان پاسخ نمی دهد و بجای آن رئیس جمهور کنونی که بسیار متمایل به ریسک است را تغییر می دهد. در این صورت روسیه، چین و تمامی آنانی که نه از فشار آمریکایی حمایت کردند و نه از دعوت به مبارزه های ایران از غرب، پیروز می شوند (یا پیروز نمی شوند).
سناریوی سوم: تلاش برای اشغال ایران. آمریکا، حتی در صورت موفقیت اولیه در حمله، دچار فاجعه سیستماتیک می شود. در نتیجه همه پیروز می شوند، بغیر از آمریکا و کشورهای خاور نزدیک و میانه.
سناریوی چهارم: ایران طی سال 2008 به آرامی با آمریکا توافق می کند. همه پیروز می شوند، بخصوص ایران، روسیه نیز هیچ چیزی از دست نمی دهند.
نکته : روسیه در این چهار سناریو هیچ چیز از دست نمی دهد!
| 
